De lente is in volle gang! Geen idee hoe het met jullie is, maar ik merk dat ik, ondanks de hitte, enorme zin heb om op te ruimen. Niet alleen in huis neem ik mijn spullen eens onder de loep, ook in "mijn bovenkamer" is een flinke schoonmaak gaande.
Aan de andere kant heb ik soms moeite om vooruit te komen en gaat alles heel traag... Hoe dat komt, heb ik in een ander blog beschreven: Yin Yoga & Kapha. Een een van de tips die ik daar heb genoemd, heb ik van de week eens toegepast.
Neem eens een andere route naar huis! We kunnen van die gewoontedieren zijn en op de automatische piloot onze baan naar de volgende locatie vinden. Hoe vaker je dezelfde route neemt, hoe meer en meer deze eigen wordt en er als een gewoonte in slijt. Je hoeft niet eens de weg van buiten te kennen, want op het moment dat je er bent, weet je hoe hard je door een bocht kan en hoe de weg daarna verloopt. Als er dan, zoals in mijn geval, ineens een ree of wild zwijn de weg oversteekt, kun je daar adequaat op reageren. Soms is het vanuit gemakzucht, soms vanuit angst dat je iedere keer dezelfde gebaande paden bewandelt of berijdt.
Door steeds dezelfde weg te nemen, ontstaat er een routine. Het is veilig en vertrouwd. De lente vraagt er om eens een andere route te nemen en in jouw hoofd een andere weg aan te leggen. Je gaat op ontdekkingstocht en kijkt je ogen uit. Een beetje meer lucht en ruimte in jouw hoofd en in jouw leven. Wie weet is deze route wel sneller, korter en ben je eerder thuis.
Dus ik besloot een andere route te nemen van Wageningen naar Hoenderloo. De route via Renkum en Oosterbeek, die kende ik wel. Ik zette mijn gps aan en besloot deze te volgen. Meestal vind ik het geen probleem een nieuwe route te nemen... overdag. Ik had mezelf een extra uitdaging gegeven door deze actie 's avonds uit te voeren in het donker.
Waarschijnlijk is het een prachtige route, als het licht is en je de weg kent. Maar die twee factoren waren nu niet voor handen. Ik merkte hoe mijn handen zich om het stuur vastklampten en ook ik wat verstijfder dan anders in de auto zat. Die spanning maakte me wel alert en ik merkte dat ik ook rustiger reed dan het maximale aantal kilometers dat aangegeven stond. Dat is dus wat er gebeurt, ik ga rustiger rijden, kijk nog beter uit mijn doppen en ben superalert op wat komen gaat. Dat terwijl ik weet dat iedere weg erop gebouwd is om de aangegeven snelheid te kunnen rijden. Dit was een weg waar geen lantaarns langs stonden en waar scherpe bochten niet werden aangegeven. En dan kon het ook nog zo zijn dat er dieren zouden oversteken... Wat een avontuur!
Op een gegeven moment kwam ik op een punt uit waar ik het herkende. Ik merkte hoe mijn lichaam zich ontspande en ik weer wat meer achterover kon leunen in mijn autostoel. Mijn adem zakte en werd rustiger. Ik kon weer meer genieten van wat er om mij heen gebeurde, want ik kende de weg toch al. Als er nu een dier zou oversteken of een auto zo maar zou stoppen, dan was dat geen probleem. De vele factoren die het zo spannend maakten, werden gereduceerd.
Leuk, zo'n autoritje... maar naast dat het me een snellere en een keer een andere route naar huis opleverde, besefte ik me ook dat dit precies is wat er in mijn hoofd en leven gebeurt. Ik neem steeds dezelfde route naar huis. En of deze nu kort of lang is, snel of langzaam, het maakt niet uit. Het is de route die ik ken en die is veilig en vertrouwd. Maar ik merk dat sommige routes niet meer zo lekker te bewandelen zijn en dat ik een andere weg wil nemen. Soms is het gemak en soms is het angst die me tegenhoudt om dit te doen. Toch merk ik dat een ander of nieuw neurologisch pad meer oplevert dan het oude. Dat deze route beter bij mij past op dit moment. En daarmee is een patroon doorbroken en een nieuw patroon geboren.
Hoe spannend het ook is in het begin, hoeveel weerstand en spanning ik dan ook voel, hoe vaker ik dit nieuwe pad bewandel, hoe vertrouwder en veiliger het wordt. Alles wat nieuw is, heeft tijd en aandacht nodig om te groeien. Dan maakt het op een gegeven moment niet meer uit hoe donker het is en welke obstakels ik tegenkom. Ik kom sneller en evengoed veilig thuis.
Lieve groet & Namasté,
Vera
